Witam,

PeCet znów w formie - po krótkiej przygodzie z serwisem wrócił do domu zdrów i sprawny. A dodatkowo karta graficzna dostała nowe chłodzenie - Arctic Accelero Twin Turbo II. Zrobiło się dużo ciszej i dużo chłodniej - testy mówią nawet o 20 stopniach różnicy temperatury.

No i wczoraj Włosi wygrali z Niemcami w półfinale. Z meczu widziałem tylko kawałem drugiej połowy. I Azzuri pokazali: zgranie zespołu, odpowiednie zmiany, wytrzymałość, chęć gry w piłkę, dobry atak i obronę. W finale będziemy mieli powtórkę z rozgrywki grupowej: Włochy vs Hiszpania.

Włochy - Anglia 0:0 (w karnych 4:2). Czyli  Italia w półfinale. Fajnie, że udały im się karne, bo cały mecz dominowali, atakowali, nie oddawali piłki. Klasa. Szkoda, że nie przeniosło się to na gole. ale i tak mecz był warty obejrzenia - także ze względu na bardzo małą ilość fauli.

Statystyki nie wygrywają meczy, ale Włosi dominowali przez cały mecz: oddali więcej strzałów ( w tym celnych), dłużej posiadali piłkę, wyglądało to na bardzo jednostronny mecz. Więc tym bardziej czapki z głów za wygrane rzuty karne.

No i Włochom udało się wygrać i to 2 do 0. Liczę na to, że jeszcze się rozkręcą i polepszą efektywność, bo okazji mieli wczoraj mnóstwo i wiele ich nie wykorzystali.Balotelli to dziwny człowiek. Gola strzelił niesamowitego - z pierwszego ujęcia nawet nie wiedziałem jak to zrobił. Z drugiej strony wyglądało to na capoeirę;) No i dobrze, że koledzy z drużyny go potem uciszyli - pewnie spodziewali się jakiś głupot za którą mógłby dostać kartkę.

A Irlandczycy chyba pomylili sport. Wyglądali i zachowywali się jakby to było rugby. Pomijając talenty aktorskie obydwu drużyn - wskakiwanie na plecy na barana przeciwnikowi bez piłki jest dziwne (sytuacja z drugiej połowy).

Whatever. Hiszpania jakoś wygrała z Chorwacją. I dobrze.

Tylko coś obydwa zespoły wychodzące z grupy muszą się spiąć, bo są naprawdę dobrzy tylko jacyś zaspani.

WPIS MUZYCZNY!!!! Czego dawno nie robiłem, a przecież tyle się działo na rynku muzycznym.

 1) Soulfly: Enslaved

Zmiana połowy składu, przyciśnięcie Cavalery przez producenta by przyłożył się bardziej do tekstów nic nie dało. No może coś dało, ale ja tej płyty nie kupuję. Z każdym gramem tłuszczu w jaki obrasta Max Cavalera wzrasta szybkość i prostota łojenia Soulfly'a. Może nawet płyta jest lepsza od poprzedniczki (Omen), ale nie da się jej słuchać. Tak jak Omen dało się przesłuchać od początku do końca - tak Enslaved jest ciężki, męczący i zbyt hałaśliwie perkusyjny. 

Jak ktoś lubi Cavalera Conspiracy to pewnie przypadnie mu do gustu. Można nawet się pokusić o stwierdzenie, że niektóre utwory zyskują z kolejnymi przesłuchaniami (Gladiator, Legions).

Ale największą wadą płyty jest to, że utwór tytułowy "Soulfly 8" znajduje się dopiero na droższej edycji rozszerzonej.

2) Tenacious D: Rize of the fenix

Po prostu fajna płyta. Wokal Jacka Blacka - silny i charyzmatyczny, dzięki któremu utwory są opowieściami a nie łojeniem refrenu (jak w Enslaved). Gitara Kyle'a G i radosna twórczość reszty zespołu (m.in. Dave'a Grohla na perkusji) powoduje przyjemny odsłuch i odbiór płyty. Płyta nie jest długa (jakieś 40 minut), część utworów to pogadanki/przekomarzanki Jacka i Kyle'a - genialne Flutes and Trombone), ale to właśnie stanowi charakterystyczny styl The D. Bardzo przyjemnie się tego słucha - mimo, że gdy The D nie mieli pomysłu uciekali do większej ilości przekleństw - i warto zapoznać się z tą płytą.

To tutaj rock and roll nie umarł a pop zostaje zgnieciony i wdeptany w ziemię. Heavy metal żyje, gitary zachwycająco jęczą, perkusja robi patataj-patataj, a wokalista pokazuje co to znaczy mieć głos i z niego skorzystać.

Jedyną wadą jest cena płyty (prawie 60 zł) nieadekwatna do sposobu wydania - w szmatławą otwieraną kopertę. Takie wydania powinny kosztować połowę tej kwoty. No chyba, że tyle kosztuje wyprodukowanie gigantycznej nalepy-cenzury na okładkę płyty. Bo fenix nie jest do końca fenixem, a informacja o słownictwie i tematach piosenek poraża długością.

Edit: video które chciałem pokazać zniknęło -było lepsze od tego poniżej- ale pokazuje to samo tylko z kolejnej kamery.

Jak pewnie wszyscy wiedzą mamy puchar Europy w piłce nożnej zwany w skrócie Euro 2012. Nie jara mnie piłka nożna, ale mecze drużyny włoskiej oglądam odkąd pamiętam - to było chyba mundial w USA w 1994 roku. Ale co nieco o aktualnych rozgrywkach:

Pierwszy mecz Włosi zremisowali z Hiszpanią. Mecz był bardzo ładny, chociaż całego nie widziałem. Skończył się remisem 1:1, co jest bardzo sprawiedliwym wynikiem, bo nie krzywdzi żadnej z drużyny, ponieważ obydwie powinny wyjść z grupy i grać dalej.

Drugi mecz, z Chorwacją Włosi wygrywali po przepięknym golu Andrea Pirlo. Niestety ten mecz też zakończył się remisem. Szkoda bo uważam, że Włosi zasłużyli na wygraną. Ale jak się nie strzela bramek i marnuje dużo okazji do ich zdobycia to nie można potem narzekać.

Dziś ostatni mecz grupowy Włochów. Na szczęście najłatwiejszy (oby!) z Irlandią, która już gra o pietruszkę. Włosi wygrają to przejdą dalej. A jeśli drugi mecz w grupie skończy się dziwnym i niespodziewanym wynikiem to może nie być tak różowo. 

A tak w ogóle to MTV (mi to visi). Meczów albo nie oglądam, wiadomości też nie, a czas jak połowa narodu siedzi przed telewizorem lub w strefie kibica spędzam za kółkiem, bo wtedy jest pusto na drogach i można pocieszyć się jazdą w normalnych warunkach.

Howgh!

Z powodu, że w sklepie nie sprzedają już ciastek owsianych, uznałem, że sam sobie takie zrobię. Przepis wyszukałem w necie - dopasowując go składnikami do oryginalnego składu ciastek. A potem zmodyfikowałem, żeby były mniej słodkie i smaczniejsze. Przetestowane już kilkukrotnie, także na osobach postronnych.

Składniki:

3/4 szklanki brązowego cukru

1 i 3/4 szklanki mąki orkiszowej

1/2 łyżeczki proszku do pieczenia

1/2 łyżeczki soli

1 łyżeczka cynamonu

1/2 kostki Kasi (tej margaryny, nie koleżanki bądź siostry)

2 jajka

1 paczka cukru waniliowego

2 i 3/4 szklanki płatków owsianych (górskich itp. ale nie błyskawicznych bo są zbyt drobne i zmielone )

Jak zrobić:

1) Wziąć małą miskę i wymieszać w niej: mąkę, sól, cynamon, proszek do pieczenia. Odstawić na bok.

2)  Wziąć dużą miskę i wsypać do niej cukier i cukier waniliowy. Potem dodać margarynę kasię. Koniecznie w pokrojoną w kawałki, żeby się łatwiej mieszało. Ucieramy aż składniki się dobrze połączą. Najlepsza jest taka drewniana maczuga.

3) Do dużej miski dodajemy po jednym żółtku (białko ląduje w kolejnej (trzeciej) misce - przyda nam się później. Ucieramy masę po 2-3 minuty.

4) Zaczynamy stopniowo dodawać składniki z małej miski do utartej masy.  Dodawajcie po 1 łyżeczce - inaczej nie da się tego porządnie wymieszać. na końcu będzie ciężko, ale cieszymy się bo ruch to zdrowie.

5) Bierzemy miskę z białkami z jajek i ubijamy je mikserem, aż utworzymy sztywną pianę. Dodajemy do dużej miski, mieszamy. Będzie dziwnie wyglądać, bo mieszamy mega gęste z rzadkim.

6) Do wymieszanej masy dosypujemy płatków owsianych (po 1 szklance) i mieszamy.

7) Tak gotową masę wykładamy na kratkę wyłożoną papierem do pieczenia, za pomocą dwóch łyżek. Jedno ciacho niech ma max wielkość dużej łyżki. Pamiętamy o odstępach między ciastkami!!!

8) Wkładamy do piekarnika nagrzanego do 160 stopni (grzanie z góry i z dołu) na 15-18 minut. Ciastka twardnieją po wyjęciu z piekarnika - należy im dać jakiej 5-10 minut żeby doszły do siebie. I można jeść.

Smacznego.